Drama jest metodą pedagogiczno-artystyczną szeroko wykorzystywaną w procesach nauczania i uczenia sie, w edukacji formalnej i nieformalnej. Drama pochodzi od greckego slowa drao, które oznacza działam. W dramie uczenie się odbywa się poprzez działanie i doświadczanie, jak rownież poprzez refleksję nad działaniem i doświadczeniem. Metoda ta bazuje na naturalnych ludzkich umiejętnościach wcielania się w postacie, opowiadania historii, odgrywania ról oraz fantazjowania. Osoby biarące udział w zajęciach dramowych kreują fikcyjne sytuacje i angażują się w ten proces wielo wymiarowo: emocjonalnie, intelektualnie, psychicznie oraz fizycznie. W ten sposob możliwe jest myślenie i odczuwanie poprzez działanie.

Dramę charakteryzuje kompleksowość, gdyż ma ona swoje korzenie w wielu dziedzinach – w teatrze, pedagogice, psychologii, socjologii czy filozofii. Szwedzka badaczka Mia Marie F. Sternudd w swojej rozprawie doktorskiej „Pedagogika dramy jako wychowanie do demokracji?” (2000)  przyjżała się bliżej intedyscyplinarności pedagogiki dramy i wyrożniła cztery perspektywy w tej metodzie. Są to: rozwój osobisty, holistyczne nauczanie, perspektywa emancypacyjna oraz perspektywa artystyczna. 

Perspektywa artystyczna
W perspektywie tej grupa pracuje wspólnie nad realizacją przedstawienia teatrealnego. Celem jest rozwój artystycznej, ale przede wszystkim osobistej i społecznej kompetencji jednostki oraz grupy pracującej razem. W pracy tej angażowane są zmysły, emocje, mowa, ruch, głos - wszystkie te środki wyrazu, którymi posługuje sie aktorstwo. Pedagożka\pedagog odpwiada w tej perspektywie za proces grupowy oraz reżyseruję projekt artystyczny. Inspiracją mogą być gotowe scenariusze, literatura piękna oraz inne teksty literackie. Nie rzadkie jest rownież inscenizowanie osobistych historii lub wspólnych doswiadczeń charaterystycznych dla całej grupy (teatr zaangażowany społecznie lub community art). Rezultat pracy pokazywany jest publiczności.

Rozwój osobisty
W perpspektywie tej kładzie się nacisk na zrozumienie procesów grupowych oraz  funkcji jakie odgrywamy w grupach, do których przynależymy. Celem jest rozwój autonomicznych jednostek, które biorął udział w rozwoju demokratycznego społeczeństwa. Inspiracją do zajęc dramowych są sytuacje z życia codziennego oraz własne doświadczenia osob uczestniczących. Sytuacje te odgywane są między innymi w formie improwizacji czy gier symulacyjnych,w których testowane są nowe role i zachowania. Poszczególni członkowie grupy mają szanse lepszego poznania samych siebie, gdyż dowiadują sie jak funkcjonują w grupie, co mają wspólngo, a czym różnią się od innych. Perspektywa ta przygląda się również mechanizmom związanym z przywództwem oraz zastanawia się jakie cechy przywódcze są istotne dla rozwoju demokracji.

Perspektywa emancypacyjna
Metodą wykorzytywaną w tej perspektywnie jest między innymi teatr forum zaainicjowany przez Augusto Boala. Działacz ten chciał,  aby mieszkańcy regionu w Brazylii, z którego pochodził zaczęli aktywnie uczestniczyć w życiu politycznym i przyczyniali się do demokratyzowania otaczającej ich rzeczywistosci. W teatrze forum tworzy sie krótkie sceny, w których odgrywane są sytuacje dyskryminacji, na przyklad mobbning w miejscu pracy czy w szkole. Po obejrzeniu sceny publiczność zapraszana jest do rozmowy jak można odegranej sytuacji zaradzić, a następnie odgrywana jest zaproponowana strategia. 
Celem w tej perspektywie jest uświadamianie jak działają mechanizmy dyskryminacji w społeczeństwie oraz kształtowanie poczucia sprawstwa. Jednostki i grupy trenują w fikcyjnych sytuacjch zachowania, które pozwolają przeciwstawić się rożnym formon ucisku.

Holistyczne nauczanie
W perspektywie tej kładziony jest nacisk na pogłebione zdobywanie wiedzy poprzez emocjonalne i intetelektualne zaagażowanie w omawiany temat. Celem osoby prowadzącej jest umożliwienie osobom uczestniczącym uczuciowego oraz poznawczego zrozumienia treści nauczania, a także jakościowa zmiana postaw wobec tych treści. Jedną z metod wykorzystywanych w tej perspektywie jest zaainicjowana w Wielkie Brytanii przez Dorothy Heathcote oraz Gavina Boltona „process drama”. W „process drama” zarówno osoba prowadząca jak i osoby uczestniczące eksplorują treści zajęc poprzez wcieleanie się w fikcyjne role oraz odgrywanie fikcyjnych wydarzeń. Następnie podejmują wspólną refleksję nad rzeczywistoscią, którą wspólnie stworzyli. Inspiracją moga być basnie, mity, wydarzenia historyczne oraz teksty literackie.